Hechtingsproblematiek

Voor een kind is het van belang dat het een goede relatie met zijn verzorgers ontwikkelt en dat hij erop kan vertrouwen dat er voor hem gezorgd wordt. Als een baby huilt, wordt hij opgepakt en getroost; als hij honger heeft, wordt hij gevoed en als hij iets nieuws kan, wordt hij geprezen. Met die veiligheid als basis durft een kind de wereld om zich heen te ontdekken. Niet alle kinderen groeien op in een omgeving waarin zorg en aandacht vanzelfsprekend zijn. Als een kind opgroeit in een gezin waarin basale zorg ontbreekt, waarin de ouder niet aanvoelt wat een kind nodig heeft of door eigen problematiek afwezig is of onvoorspelbaar reageert, is dit voor een kind een onveilige omgeving om op te groeien. Het vanzelfsprekende vertrouwen dat kinderen in hun ouders hebben, komt niet of minder op gang en daarmee ook het vertrouwen in het eigen kunnen. Het kind leert onvoldoende hoe het op een veilige en gezonde manier met anderen contact kan maken. Ook het onderscheid tussen prettige en risicovolle contacten kan lastig te maken zijn voor kinderen. Hoewel hechtingsproblemen in de (vroege) jeugd ontstaan, kan dit ook in de volwassenheid grote gevolgen hebben.

Vaktherapie bij hechtingsproblematiek

In vaktherapie staat niet het praten centraal, maar het ervaren en handelen. Vaktherapie bij een hechtingsstoornis kan zowel op de kinderleeftijd, als in de volwassenheid worden ingezet.

Bij de behandeling van een hechtingsstoornis zal de vaktherapeut zich uiterst voorspelbaar opstellen: hij zegt wat hij doet en hij doet wat hij zegt. Er zal veel geïnvesteerd worden om de therapeutische relatie op te bouwen die gebaseerd is op veiligheid, vertrouwen en respect: hiermee valt of staat de therapie. De therapeut vormt het rolmodel van de opvoeder waar het kind zich aan kan spiegelen en richt zich op wat er allemaal goed gaat, maar ook op het bieden van veiligheid en grenzen. In bewegingsoefeningen of rollenspellen kan iemand oefenen met afstand en nabijheid. Hoe ver staan anderen van je af en wanneer komen ze te dichtbij? Op welke manieren kun je dit aangeven? Ook wordt geoefend met het herkennen van emoties, zowel bij iemand zelf als bij anderen. De wederkerigheid wordt geoefend, bijvoorbeeld door het om beurten spelen van een spel of een muziekstuk. Een spel wordt leuker als je het samen speelt, een muziekstuk klinkt mooier als je niet zomaar door elkaar speelt maar als ieder zijn eigen afgesproken deel heeft. Door middel van werkvormen zoals tekenen of het maken van een creatief werkstuk kan aan de eigen identiteit gewerkt worden. Wie ben je eigenlijk, wat hoort bij jou en wat juist niet?

Bij jonge kinderen wordt vaak met verbeeldingsmaterialen gewerkt. De emoties die het kind ervaart worden niet benoemd, maar uitgespeeld en geprojecteerd op het materiaal in een beeldtaal die voor het kind begrijpelijk is.

Behandeltraject en werkwijze

Vaktherapie bij een hechtingsstoornis wordt vaak individueel gegeven. In een later stadium kan ook op groepstherapie worden overgegaan. In sommige gevallen werkt de vaktherapeut met het hele gezin. Afhankelijk van de aard en de ernst van de klachten kan de behandelduur sterk verschillen, van enkele maanden tot enkele jaren.

Meer informatie

Herken je jezelf of jouw kind in bovenstaand verhaal? Kan vaktherapie iets voor jou betekenen? Zoek hier een vaktherapeut in jouw buurt. Wil je weten of jouw zorgverzekering vaktherapie vergoedt, kijk dan hier.